aslında yazmayacaktım bu başlığa ama…
elimizi bazen yanlış yere uzatıyoruz ve ben de öyle bir iki zamanda bu anın içinde bulmuştum kendimi. çaresizlik hissinin çıldırttığı bir andır kesinlikle ve o patlama etkili duyguların ardından, ki bu duyguların her insanda ya da her durumda dışa vurumu farklı olur, intihar teşebbüsü ortaya çıkar ne yazık ki…
nasıl dile getirilir bilemiyorum ama yapamadığında ya da başaramadığında sonucu daha bir başka duygular doğuruyor. bunlar iyi de oluyor kötü de oluyor ama bir müddet sonra intihar eşiği boş gelebiliyor. elbette her deneyimin sonu aynı değil. eminim ki bu his görüş ve izahi olarak değerlendirilebilir ama açıklanamıyor, hani yaşanmadan hissiyatına girilemeyecek bir durum bence…
dilerim haksızlık kimseyi bu raddeye getirmez ve hakeden her insanın kendine katlanacağı huzurlu bir hayatı olur.
