Kınalı Kuzular diye TRT yapımı 13 bölümlük dizinin ilk bölümü Kınalı Hasan'ı izlerken çok ağlamıştım. Her defasında yine ağlar, yine ağlarım. Hiç şaşmaz. Hikayenin gerçek olması bunda etkilidir tabiki: ama film olarak üfürükten Amerikan filmlerine ağlayanlar, net maldır. Diğer ülke filmleri bunlar dışında tutuyorum; fakat Amerikalılar bir şeyin ırzına geçmeden yapamazlar. Geçenlerde "Wan-deuk-i" diye bir Güney Kore filmi izledim. Başrol genç çocuk senelerdir görmediği anasına ayakkabı alıyordu. Sahne ve film gerçekten hoştu. Türk filmi olarak Fatma Girik'in Kambur filmini duygusallıkta tek geçerim. izleyip, sonunda ağlamadığım hiç olmadı.
