hiç...
beni yetiştiren anne-baba dediğim insanlar için daha çok minnet daha çok saygı duyarım.
kendi öz anne-babam için mi?
hiçbir şey hissetmezdim.
ne kızar ne merak ederdim. senin öz annen baban bu deselerdi ve onlara önümde araba çarpsa inanın bir kedi köpeğe üzüldüğüm kadar bile üzülmezdim.
nasıl ki sıradan bir trafik kazasında ölen masum insan canını kaybediyor o kadar üzülürdüm.
size bu gaddarlık gibi gelebilir ama bu gayet normal.
kızmak da değer vermektir. nefret de değer vermektir. değer vermediğim benim için bir anlam ifade etmeyene neden bir kızgınlık veya sevgi ya da özlem duyayım?
biz insanız ve hayvanlar bile yavrusuna sahip çıkarken ne şartlar olursa olsun yavrusuna sahip çıkmayan anne baba için bir şey hissetmem.
ne dediniz?
zorunluluk mu, mecburen mi çocuğunu terk etmek mi?
o zaman anne baba aklını kullanacaklar ve kendi rezilliklerine aptallıklarına beni katmayacaklar ve beni bu dünyaya getirmeyeceklerdi.
ister anne ister baba veya kardeş kim olursa olsun aptallarla işim olmaz.
