benim de bu filmin cıktıgı donemlerde kalbimin yaralı oldugu...
1,5 senelik iliskim bitmisti. o bir ay sonra yeni sevgili yapmıstı. ben 2 sene boyunca kimseyi hayatıma alamamamıs, kimseyle sevisememistim bile. alttan altta da bi 10 seneye yakın onu ozledim. o donemler hep su dizelerde kendimi buluyordum:
-bir gun sen gelirsin diye pek cok adın bas harfi kucuk yazıldı.
ozdemir asaf
bu sureclerde tabi ki cesitli mesajlar geldi gitti. ve her seferinde daha da hoyratlastı, daha da cirkinlesti, daha da acımazsızlastı. zaten onun yuzden bir iki ay fransa da akıl hastanesinde de yattım ki hayatımın en trajik gunleriydi. ve en sonunda yıllar suren eforunun sonucunda sogudum ve bitti.
benim bir kitabım var. icinde simdiye kadar uzaktan ya da yakından kalbimi titretmis 15 adama mektuplar var. ona mektubum yok. psikoloji pskiyatri de kesin bi adı vardır bunun da ben bilmiyorum. ona dair her sey bos sayfa. hicbi sey hatırlamıyorum. hicbi sey hissetmiyorum ki ben cok nostaljik bi insanımdır, eski sevgililerime dair anılar beni hep soyle bi yoklar normalde.
diyor ya "she erased him from her memory. please don not talk about it again."
ben hayatın duygu olduguna inanırım.
bizi harekete geciren en kıymetli sey duygu.
hicbir sey hissetmedigim, hicbir sey hatırlamadıgım birinin de uzgunum uzerimde hicbir etkisi olamıyor.
