Gök yüzü yine küsmüs bize
Gün gecmis bulutlarin arkasina, dönmüs sirtini bize.
Kizmis hatta hepimize.
Bulutlar o kadar sinirli ki;
Bagirarak konustuklarindan anlasilmiyor bile bir kelime.
Oraya buraya savuruyor simseklerini.
Hircinca tokatlarcasina estiriyor yine rüzgari üstümüze.
Yapraklar savruluyor hayatimizin en orta yerinde.
Daha dün gördügüm halde,
Özledim günesi yine.
Yavasca dolmaya baslar gözleri,
Duygulandi yine gök yüzü.
Bosaltamadi tabi sinirini.
Agliyor mu yine ne?
Nasil anlayacagiz ki bu dilsizi?
Kim bilir aklina yine ne geldi.
Bize agliyordur belki.
Insanlarin birbirlerine yaptiklarina hani.
