bursa da zaman

ahmet hamdi tanpınar şiiri.

--spoiler--
bursa'da bir eski cami avlusu,
küçük şadırvanda şakırdayan su;
orhan zamanından kalma bir duvar
onunla bir yaşta ihtiyar çınar
eliyor dört yana sakin bir günü.
bir rüyadan arta kalmanın hüznü
içinde gülüyor bana derinden.
yüzlerce çeşmenin serinliğinden
ovanın yeşili göğün mavisi
ve mimarilerin en ilahisi.

bir zafer müjdesi burda her isim:
sanki tek bir anda gün, saat, mevsim
yaşıyor sihrini geçmiş zamanın
haĺa bu taşlarda gülen rüyanın.
güvercin bakışlı sessizlik bile
çınlıyor bir sonsuz devam vehmiyle.
gümüşlü bir fecrin zafer aynası,
muradiye, sabrın acı meyvası,
ömrünün timsali beyaz nilüfer,
türbeler, camiler, eski bahçeler,
şanlı hikayesi binlerce erin
sesi nabzım olmuş hengamelerin
nakleder yadını gelen geçene.

bu hayale uyur bursa her gece,
her şafak onunla uyanır, güler
gümüş aydınlıkta serviler, güller
serin hülyasıyla çeşmelerinin.
başındayım sanki bir mucizenin,
su sesi ve kanat şakırtılarından
billur bir avize bursa'da zaman.

yeşil türbesini gezdik dün akşam,
duyduk bir musiki gibi zamandan
çinilere sinmiş kuran sesini.
fetih günlerinin saf neşesini
aydınlanmış buldum tebessümünle.

isterdim bu eski yerde seninle
başbaşa uyumak son uykumuzu,
bu hayal içinde... ve ufkumuzu
çepçevre kaplasın bu ziya, bu renk,
havayı dolduran uhrevi ahenk..
bir ilah uykusu olur elbette
ölüm bu tılsımlı ebediyette,
belki de rüyası bu cetlerin,
beyaz bahçesinde su seslerinin.
--spoiler--