bugün

ailesiyle yaşayan 25 yaş üstü insan

Benim. Lise biter bitmez koşarak uzaklaştığım eve tam 8 sene sonra tıpış tıpış kendi ayaklarımla döndüm. O zamanlar çok enerjiktim sanırım hayattan umudum vardı. Şu an ne istesem yapmaya imkanım var aslında. Baskı da değil, para da değil mesele. Ama enerjim yok. Öyle bir boşluk. Öyle bir memnuniyetsizlik.. aileyle de mutlu değilim ama alıp başımı gidecek kadar da enerjim yok.. yalnız yaşasamda mutlu olmam ben biliyorum * o yüzden öylesine yaşamaya devam ediyorum..