sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

Paragraflar ama kısa cümleler yazmak istiyorum. Bugün bu sayfayı açarken yazabilceklerimi düşünmekten artık kaçmadığımı farkettim. Yorgunum, fizikselden öte bir yorgunluk. Her duygunun bana ait olduğunu ve kaçmamam gerektiğini biliyorum. Şu an hayatımda her anlamda zor süreçlerden geçiyorum, duygularım patlasa hat safhada olacak. Mezarlığa gidip o toprağa sarılıp kalkmamak istiyorum belki de. içim çok dolu, belki konuşacak çok şeyim var ama yazmaya veya dillendirmeye takatim yok. Kalbim donuk, içim kırık, iyileştirmeye çalıştığım benliğim zedelenmiş, mantığım sürekli tetik halinde, robotlaşmış bir şekilde geçiyorum günlerimi.

Artık hayatta yara olarak baktığım şeylerin gerçekliğiyle daha fazla ayaktayım galiba, bunda payı olan insanlar olsa da anlatırken eskisi gibi acıtmadığını farkettim. içimde iyileşmeye başladım, o pay bana ait. Kalbim, sezilerim, içgüdülerime eskisinden daha çok güvendiğim dönemdeyim ve beni yanıltmıyorlar var olsunlar. Bunları yazmasam eksik olacakmış gibi hissettim. Kendimden uzak olsun istemem yazdıklarım, döktüklerim. Her geçen gün daha büyüdüğümü görünce kendimle olan mesafemin kısaldığını fark ediyorum. Güzel bir duyguymuş. Sosyal çevrenin, yakınındaki insanların, önceliklerinin mantık ve aslında olması gerektiği standartta düzgün bir paydaya oturması. Tüm kötülüklere rağmen hayatta bazı şeyler rayına oturmaya başlıyor herhalde, o noktada bazı vazgeçişlerin, bazı bitişlerin ne kadar doğru olduğunu bir kere daha anlıyor insan. Alınan bazı radikal kararların hayatını çok güzel bir yere taşıdığını görmeye başlayınca. Ruhumun sıkıntısı yok diyemem veya canım çok daralmamış demem asla ama kendime iyi gelicek paydalarla bir şekilde geçmişi, geleceği ve bugünü iyileştirmeye çalışıyorum.

Çünkü bunları ne düşünmeye ne de içimde kırılmaya bir yer açmalıyım. Hak etmiyor kimse bu denli ince düşünülmeyi. Kendim kadar takıntılısını bulamam zaten aramıyorum da. Ama boktan sebeplerden kendimi o vicdan muhakemesine sokmaktan vazgeçtim artık. Eğer gerçekten o teraziye oturtacaksam haklı bir sebep, haklı bir sorgulama gerçekleşecek. Yeni radikal çerçevede artık böyle bakmak istiyorum hayatta. Çünkü insanoğlu bu nankör, ne kimsenin hikayesinde iyi kalabiliyorsun ne de o son resimde suçsuz. Bu sebeple insanlar görmek istediği şekilde görmeye devam ettikçe ben kendimi açıklamaktan vazgeçicem. Çünkü yetti artık bu mesai, neden kendimi anlaşılmayacak yerde o kadar yorayım ki? Bir sebebi var mı? Görmeyen gözlere ışığı göstermeye çalışmışım hep, ne salaklık ama ne acı… Bu saatten sonra kimin işine nasıl geliyorsa.

Büyük sözler, büyük laflar etmek istemiyorum geleceğe dair, çünkü bu sözleri yutmaktanda sıkıldım biraz… Ama artık bu hayatta bana, ruhuma, benliğime katkısı olmayacak hiçbir şey istemiyorum. Kötü olaylar illa ki olacaktır ama bile bile ladeslerden uzak kalmak bana yarar bir şey. inanmak istiyorum her şeyin raylı rayına oturacağına, güzel olacağına. Kalbim bu yönde atıyor biraz, umarım o da beni yanıltmaz. Son satırlardan kendime bakıyorum ve tüm boktanlıklara rağmen büyüyen bu kızı sevmeye devam edicem.