5 yaşında ki kız yeğenimi parka götürdüm. parka girmeden bakkala uğrayıp cips kola şekerleme dondurma vs aldı.
hanımefendinin en büyük zevki salıncakta sallanırken dondurmasını yemek, cips atıştırmalık çerez şekerleme vs sonrası kola veya meyve suyu içmek. tabi ki hanımefendiye servis ediyoruz. bir yandan bize salıncağı sallatıyor bir yandan da kola diyor kolası, su diyor suyu, dondurma diyor dondurmasını veriyoruz.
benim gibi kimse ona böyle servis hizmet etmemesi, bakkala markete girince şunu istiyorum deyince asla ona yok diyememem, oyuncak falan alırken bırak onu değil bunu al diyememem neticesi hafta sonları parka gezmeye sadece benimle gidiyor.
beni en çok güldüren de market bakkal oyuncakçı kapısına gelince benden kredi kartımı istemesi, çantasına koyması, aldıklarını ödemek için kartı kasiyere vermesi ve çıkışta tekrar kredi kartını bana geri vermesi benim tatlı tatlı tebessüm etmeme neden oluyor.
neyse, parkta yeğeni salıncakta sallarken bir yandan dondurmasını yerken eline bulaşan damlamış dondurmayı silmem, bana su ver demesi ve suyunu vermem, çerez ver demesiyle çerezini vermem vs böyle hizmet ederken diğer çocuklar öyle bakıyordu. orada çocuklarrın annelerinden birine rica ettim gidip bakkaldan sigara alacağım bahanesiyle parkın yanında ki bakkala gidip diğer çocuklar için de dondurma çerez atıştırmalık vs aldım. gelip diğer çocuklara dağıttım.
o çocukların gözlerinde yüzlerinde ki sevinç ve minneti görmenin değerine paha biçilemez.
yeğeni parka her götürüşümde market bakkala uğradığımızda yeğenin aldıklarının biraz fazlasını alırım. parkta diğer çocuklarla paylaşması için ona verir dağıttırırım. hem paylaşma hem insan ilişkileri gelişsin isterim.
