ne intihar edebilmek ne de hayattan tat alabilmek

frida kahlo'dur.. ya da nilgün marmara'dır.. sylvia plath'dır..

hep aynı yılgınlık, hep aynı yalnızlık.. hep gidememek ile kalamamak arası ince çizgide yürüyenler.

sonları hep aynı oldu..

pevase mesela; "tiksiniyorum bütün bunlardan. sözler değil. eylem. artık yazmayacağım" diyerek bıraktı kenara hayatının yorgunluğunu.

dikkat etmek lazım, yaşamak her ne olursa olsun yaşamaya devam edebilmek çok değerli.