bugün
- fenerbahçe28
- bu gece intihar edeceğim22
- icardi190512
- allah neye benzer12
- albay kemal14
- okan buruk'un rakiplerine küfür etmesi21
- fenerbahçe taraftarı13
- fenerbahçe 38 de 38 yapsa olacaklar10
- düğün yapmak akıl dışıdır9
- anın görüntüsü10
- bütün pitbullar uyutulmalı17
- ilkokuldaki sevgilinizle yaptığınız çılgınlıklar9
- son 22 yılın özeti12
- akp döneminde kürtlerin asimile olması9
- sinovac mı biontech mı12
- hadise'nin külotla marş söylemesi26
- sözlük yazarlarına acı ama gerçek bir şey söyle9
- akp'nin galatasaray'ı destekleme nedeni8
- kulaklığını paylaşan erkek cuckold mudur8
- keyiflenmek için ne yapıyorsun9
- fettullah gülen'in ölmesi26
- kılıçdaroğlu'nun yeniden aday olacağım demesi19
- ateist ve deistler bunu açıklasın12
- karısının onlyfans açmasına izin veren erkek11
- sözlük abazanları kız bulduğu zaman olacaklar8
- galatasaray29
- allah intikam sahibidir15
- fenerbahçe amblemindeki ot11
- kur an çevirisi yapmanın haram olması34
- mauro icardi23
- ülkemde başı açık tavuk is te mi yo rum8
- fransız kızın üzerine işeyen göçmen15
- dilan dere ile evlenmek11
- müslümanların anadili arapçadır13
- ali koç9
- sevgiliyle uyumak13
- kadın vücudunun olağanüstü bir tasarım olması8
- emre belözoğlu15
- sözlüğün en iyi yazarı olmak11
- mert hakan yandaş16
- abberrline9
- 2023 2024 sezonu süper lig şampiyonu galatasaray17
- israil'in refahta sivil çadırlarını vurmasi27
- fenerbahçe'nin gs'nin balonunu patlatmış olması20
- astrolog meral güven20
- galatasaray ın verilmeyen penaltısı9
- hamas9
- para bok huzur yok10
- galatasaray'ın hakemleri kutlamalara çağırması11
- neden yazarlık yapıyorsunuz8
Üniversite kampüsünün yan tarafındaki binalardan birinde oturuyorum. Bir dağın tepesi denilebilir burası için. Manzarası güzel ama, belki de tek güzel yanı bu. Binaların yan tarafından girilen bir yol var. Biraz ilerisi geniş bir düzlüğe açılıyor. Yürüyüş yapacağım zaman tercih ettiğim yol. Tam bir sessizlik ve sakinlik. Odamın penceresinden giriş kısmı da görülebiliyor.
Normalde pek giden kimseyi görmüyordum oraya. Fakat bir iki hafta önce evin içinde yürüyüş yaparken tam da öğlen saatlerinde iki genç kız ve bir de siyah köpekleri ile oraya yürüyüşe gittiklerini gördüm. Şaşırdım, geçen sene onları görmemiştim. Sonraki bir iki haftada denk geldiğim her öğle saatinde belli bir aralıkta o yola gittiklerini gördüm.
Bir yandan kendimi bir sapık gibi hissettim, bir yandan ise merak duygum kabarmıştı. Onlar kimdi ve neden hep aynı saat aralığında yürüyüşlerini yapıyorlardı? Bu sorular aklıma kurcalamaya başlamıştı.
Uzun zamandır aksattiğım yürüyüşleri yapmaya karar verdim bu sorulardan sonra. Onların yürüyüşten gelme saatlerine yakın ben oraya yürüyüşe gidiyordum. Yolda sadece anlık olarak denk geliyor konuşmadan geçip gidiyorduk.
Ta ki, bu öğlene kadar. Yine aynı saatlerde yürüyüşe çıkmıştım. Karşılaştığımız belli bir nokta vardı genelde. Oraya geldiğimde yakında gözükmüyorlardı. Fakat, yürüyüşe gittiklerini görmüştüm. Dönüş için başka bir yol da yok. Biraz daha yürüdükten ilerdeki büyük taş parçasının üzerinde oturduklarını gördüm. Köpeğin tasması o baskın görünümlü olanın ellerindeydi. Ve dinlenmek için oturmadıkları açıktı.
Yanlarından geçip gideceğim sırada baskın görünümlü olan:
B: göremeyince şaşırmış olmalısın.( Kendinden emin bir tebessümle)
R: ( her şeyin farkındalar yalan söylemek anlamsız) belki, belki de bu anı bekliyordum.
B: birilerini gözleyen, saatlere kadar dikkat eden, detayları gören sadece sen değilsin
R: geçen sene burada değildiniz değil mi?
B: doğru, kısa bir süre önce geldik
R: çünkü bu yolu yürüyüş için kullanan pek kimse görmemiştim
B: biz de keşfedeli çok olmadı, ( yanındaki köpeği işaret ederek) bu yaramaz buralara kaçınca gördük burayı. Sen neden tek başınasın?
R: tek başına?
B: birilerini gözleme konusunda daha yeni konuşmuştuk sanki( yarı alaycı yarı iğneleyici bir tavırla söylemişti bunu)
R: ( hafif bir şaşkınlıkla) bu kadarını beklemiyordum.
B: korkmuş gibisin?( Ne cevap vereceğimi bekler bir hali var)
R: ( ayakta durmaktan sıkılıp tam karşılarındaki ağacın önünde oturup sırtını ağaca yasladı ve gülerek) beni gözetlemenizden mi? Sadece şaşırttı. Bu kadar basit şeyler neden korkutsun? Siz de hiç korkmuşa benzemiyorsunuz hem, ne dersin?
B: ( bir şey söylemedi)
R: tek başımayım. ( Konuyu o soruya getirdi) çünkü insanlarla ortak bir hafıza, ortak bir benliğim yok.
B: ortak hafıza?
R: evet, insanların beraber geçirdiği her an, her anı ortak bir hafıza oluşturur. iyi ya da kötü. Biriyle arkadaş olmak için de dost olmak için de sevgili olmak için de bu gereklidir. Yoksa ne kadar sağlam olduğunu düşünürsen düşün, ne kadar değer verirsen ver iletişim kopar.
Benim için de durum bu. insanların iyi ya da kötü basit ya da değil bir ortak hafızaları var. Benim ise yok. Tabi bunun öncesinde farklı nedenler var fakat işin sonucu bu ortak hafıza konusuna çıkıyor.
B: sağlam bağlar dahi mi?(şaşkınlıkla sormuş gibi bunu)
R: neden bu kadar şaşırdın ki, ilişkilerdeki en basit temel bu. ( Gülerek) bak ikinizin ne kadar çok beraber geçirdiği var an vardır. Ve o kadar da güçlü ortak hafızanız.
B: (gülerek) doğru.
R: peki siz neden bu kadar takip ettiniz beni ya da bu yolda nereye kadar gidiyorsunuz?
B: ( bu iki soru onları tedirgin etmiş gibiydi sanki, sadece onları da değil yanlarındaki köpeği de) ( bir şeyleri saklamaya çalışan bir tebessüm ile) bunlar da başka zamana kalan sorular olsun, dönmemiz gerekiyor.
R: ( şüpheci bir bakışla yerinden kalkarak) öyle olsun.
Tam yanımdan geçerken b' nin yanındaki kız hafifçe fısıldadı, bizi gözlediğin için seni gözlemedik. Sonra da yanımdan geçip gittiler. Ben ise yürüyüşe devam ettim aklımda, o ne demek istedi hem de o konuşmaya hiç dahil olmadan sadece giderken bunu söylemesi, tuhaf. Diye söylenirken.
Yürüyüşten eve geldiğimde ise kapıda yüzü kapıya dönük arkasında ise bir şeyler yazan bir fotoğraf vardı.
Neydi bu şimdi?
Normalde pek giden kimseyi görmüyordum oraya. Fakat bir iki hafta önce evin içinde yürüyüş yaparken tam da öğlen saatlerinde iki genç kız ve bir de siyah köpekleri ile oraya yürüyüşe gittiklerini gördüm. Şaşırdım, geçen sene onları görmemiştim. Sonraki bir iki haftada denk geldiğim her öğle saatinde belli bir aralıkta o yola gittiklerini gördüm.
Bir yandan kendimi bir sapık gibi hissettim, bir yandan ise merak duygum kabarmıştı. Onlar kimdi ve neden hep aynı saat aralığında yürüyüşlerini yapıyorlardı? Bu sorular aklıma kurcalamaya başlamıştı.
Uzun zamandır aksattiğım yürüyüşleri yapmaya karar verdim bu sorulardan sonra. Onların yürüyüşten gelme saatlerine yakın ben oraya yürüyüşe gidiyordum. Yolda sadece anlık olarak denk geliyor konuşmadan geçip gidiyorduk.
Ta ki, bu öğlene kadar. Yine aynı saatlerde yürüyüşe çıkmıştım. Karşılaştığımız belli bir nokta vardı genelde. Oraya geldiğimde yakında gözükmüyorlardı. Fakat, yürüyüşe gittiklerini görmüştüm. Dönüş için başka bir yol da yok. Biraz daha yürüdükten ilerdeki büyük taş parçasının üzerinde oturduklarını gördüm. Köpeğin tasması o baskın görünümlü olanın ellerindeydi. Ve dinlenmek için oturmadıkları açıktı.
Yanlarından geçip gideceğim sırada baskın görünümlü olan:
B: göremeyince şaşırmış olmalısın.( Kendinden emin bir tebessümle)
R: ( her şeyin farkındalar yalan söylemek anlamsız) belki, belki de bu anı bekliyordum.
B: birilerini gözleyen, saatlere kadar dikkat eden, detayları gören sadece sen değilsin
R: geçen sene burada değildiniz değil mi?
B: doğru, kısa bir süre önce geldik
R: çünkü bu yolu yürüyüş için kullanan pek kimse görmemiştim
B: biz de keşfedeli çok olmadı, ( yanındaki köpeği işaret ederek) bu yaramaz buralara kaçınca gördük burayı. Sen neden tek başınasın?
R: tek başına?
B: birilerini gözleme konusunda daha yeni konuşmuştuk sanki( yarı alaycı yarı iğneleyici bir tavırla söylemişti bunu)
R: ( hafif bir şaşkınlıkla) bu kadarını beklemiyordum.
B: korkmuş gibisin?( Ne cevap vereceğimi bekler bir hali var)
R: ( ayakta durmaktan sıkılıp tam karşılarındaki ağacın önünde oturup sırtını ağaca yasladı ve gülerek) beni gözetlemenizden mi? Sadece şaşırttı. Bu kadar basit şeyler neden korkutsun? Siz de hiç korkmuşa benzemiyorsunuz hem, ne dersin?
B: ( bir şey söylemedi)
R: tek başımayım. ( Konuyu o soruya getirdi) çünkü insanlarla ortak bir hafıza, ortak bir benliğim yok.
B: ortak hafıza?
R: evet, insanların beraber geçirdiği her an, her anı ortak bir hafıza oluşturur. iyi ya da kötü. Biriyle arkadaş olmak için de dost olmak için de sevgili olmak için de bu gereklidir. Yoksa ne kadar sağlam olduğunu düşünürsen düşün, ne kadar değer verirsen ver iletişim kopar.
Benim için de durum bu. insanların iyi ya da kötü basit ya da değil bir ortak hafızaları var. Benim ise yok. Tabi bunun öncesinde farklı nedenler var fakat işin sonucu bu ortak hafıza konusuna çıkıyor.
B: sağlam bağlar dahi mi?(şaşkınlıkla sormuş gibi bunu)
R: neden bu kadar şaşırdın ki, ilişkilerdeki en basit temel bu. ( Gülerek) bak ikinizin ne kadar çok beraber geçirdiği var an vardır. Ve o kadar da güçlü ortak hafızanız.
B: (gülerek) doğru.
R: peki siz neden bu kadar takip ettiniz beni ya da bu yolda nereye kadar gidiyorsunuz?
B: ( bu iki soru onları tedirgin etmiş gibiydi sanki, sadece onları da değil yanlarındaki köpeği de) ( bir şeyleri saklamaya çalışan bir tebessüm ile) bunlar da başka zamana kalan sorular olsun, dönmemiz gerekiyor.
R: ( şüpheci bir bakışla yerinden kalkarak) öyle olsun.
Tam yanımdan geçerken b' nin yanındaki kız hafifçe fısıldadı, bizi gözlediğin için seni gözlemedik. Sonra da yanımdan geçip gittiler. Ben ise yürüyüşe devam ettim aklımda, o ne demek istedi hem de o konuşmaya hiç dahil olmadan sadece giderken bunu söylemesi, tuhaf. Diye söylenirken.
Yürüyüşten eve geldiğimde ise kapıda yüzü kapıya dönük arkasında ise bir şeyler yazan bir fotoğraf vardı.
Neydi bu şimdi?
Gündemdeki Haberler
güncel Önemli Başlıklar