aptallık ile platonik olma arasında ince bir çizgi yoktur, ikisinin arasında kilometrelerce genişlikte ve derinlikte uçurum vardır.
aşk her şeyi affeder mi?
aptal iseniz ve yetersiz iseniz, değer yargılarınız kişiliğiniz benliğiniz karakteriniz oluşmamış-yerine oturmamışsa aşk her şeyi af eder.
birisi "ay ben çok duygusalım" demesi (genelde hatalarda ve yanılmışlıklarda) aptal olduğu gerçeğinin itirafıdır.
dikkat ediniz; çoğu insan "şimdi ki aklım olsaydı" der pişmanlıklar için...
siz hiç şimdi ki kalbim-duygularım olsaydı diyeni duydunuz mu?
kullan at peçete gibi davranılacak insanlardır bu duyguyu ön plana çıkaran insanlar. basit insanlardır. eğitimsiz ve kendini geliştirememiş (eğitim derken diploma kağıt parçası anlaşılmasın) değer yargıları etik-ahlak kuralları oluşmamış ya da yerine oturmamış insanlardır.
genel de bu ahlak ve etik kuralların şekillenmesi zeka ile orantılıdır.
tv ekranlarında aldatan başkasına kaçan çocuğun babası başkası çıkan vb erkek kadın manzaralarına bakın. hepsi duygusal ve öyle güçlü duyguları var ki tüm bu insanlığa sığmayan durumlar yaşanırken ben eşimi seviyorum diyenler veya böyle insanlarla ömür geçirenler.
çok duygusallar değil mi?
