bu ülke de masumlar keşke suçlular kadar korunsa...
böyle şeylere yayın konuşmama yasağı değil, şehrin her yerine billboarda panolara asılmalı.
sokak başına "dikkat, falanca numarada çocuk tecavüzcüsü filanca kişi oturuyor" diye uyarı asılmalı.
muhtarlıklar da ev sahipleri mahalle sakinleri için "evinizi tecavüzcü tacizlere kiralamayın satmayın diye uyarılar olmalı.
çocuklara kadınlara kızlara bu vb gibi durumlarda ne yapılması gerektiği "corona ya karşı elini yıka maske tak" gibi uyarılar olduğu gibi avm sokak cadde market park okullarda bu insanlık trajedeliri resmedilerek asılmalı. bu durumlarda çocuk kadın kızların ne yapacağı nasıl davranacağı ebeveynlerin tutumunu anlatacak ilanlar uyarılar asılmalı.
sigara içen birinin gırtlak kanseri akciğer kanseri gösteriliyor, ölmüş insanlar paket üzerine resmediliyor ise sağlık ocaklarına hastanelere neden bu tecavüz cinayet olayları resmedilmiyor?
ama yasaklar ile toplum hafızasından bu trajediler siliniyor, unutturuluyor.
yapan belli, mağdur belli, her şey ortada ama bu vb olaylara neden yayın konuşmama paylaşmama yasağı geliyor?
üstelik mağduru korumak adına bu yasaklar geliyor ki tecavüze uğramış veya öldürülmüş mağduru korumak mı?
daha nasıl zarar görecek mağdur?
iyi o zaman, trafik kazası olur. insanlar ölür yayın yasağı koy.
deprem olur insanlar ölür yayın yasağı koy.
yangın olur doğal yaşam yok olur yayın yasağı koy.
vs.
vs.
peki bu acılar bir daha yaşanmasın diyerek toplumsal bilinci sorumluluğu ahlak ve etik kuralları vicdanı insanlara topluma ailelere bireye nasıl kazandıracak ve şuurunu bilincini insanlarda nasıl açık tutacaksınız?
bu yasaklar; kişilerin ifşasını engelleme, olayın gündemde tutulmasını sonlandırma, konuşulmamasını, paylaşılmasını kısıtlama-yasaklama neye yol açıyor biliyor musunuz?
suç işleyen ve suça meyilli olan kişilerde insanlarda utanma duygusunu köreltiyor.
nasıl olsa ifşa olmuyorum konuşulmuyorum, gündem de kalmıyorum diyerek kendini toplum içinde daha rahat entegre ediyor.
