Bir ürkek kuşu kafese koysan kuşluğunu unutmaz. Kafeste de olsa, minik yüreği ile hayallerini gökyüzünün maviliklerinde yaşar. Olmadığı bir şeye asla dönüşmez: O masum bir Can'dır; saf ve günahsız. Kafeste ne olursa olsun "değişmez mutlak" budur. insan ise konulduğu dünya kafesinde olmadığı şeylere dönüşüyor. Özünde bebeklikten beri melâike olan Can'ını tutup, bir vahşi yaratığa dönüştürmeyi başarıyor: Suçu da kafesine atıyor, ne hikmetse.
