Bir güzel simâdır, aklımı alan. Aşkın ateşini cânan, serime salan. Bizi kınamasın, ehl-i din olan. Gitti de gelmedi cânan, buna ne çare. Yaktı yüreğimi yavrum, buna ne çare... Güzel simâların sebili memleketim. Akıl sır ermez metanetine. Yıkılan ocakların yenisiyle kurulduğu, acının âb-ı hayat suyu gibi nefessiz içildiği vatanım: Sen ne güzelsin. Aziz şerefli toprağa necis bedeni düşmeden, tarafını yanlış seçtiğini bilmeyen hainlerin, birliğimizin kaynağını anlamadan saldırdığı medeniyetler beşiği ana yurdum. Vicdan ve merhametin abidesi dikilse dünyanın, evvel hesapta kalıbını dökmeli Aziz Ata'mın. Sıkılı yumruk gibi yeni talihlisini hep beklemede. Sabrı korkaklık sananlar, gerçeği gözünün ateşi saçılınca anlar.
