Kulaklığını takıp uzak diyarlarda gezinen, harıl harıl çalışıp mesai bitimini bekleyen, bir melankolik radyo dinleyerek kamyonu ile yük yetiştiren, hastane koridorlarında umudunu son ana kadar yitirmeyen herkese kucak dolusu iyi dilekler.
Kötü ve zalimlere tez zamanda akıl, fikir.
Bir zalime zalim deyip kendinden olduğunda zulmünü göz ardı eden kesime Deliriyorum. Bir insan nasıl olurda zalim ile arkadaşlık eder? nasıl olurda “iyi insan” sıfatına girmeye çalışıp zulme ortak olur? bunları düşündükçe deliye dönüyorum.
Hepsine tez zamanda akıl, fikir.
Sosyalizmi reddeden insanların kapitalizm aşkına da deli oluyorum. Latin Amerika’dan, Afrika’dan, Asya’dan bir haber yaşadıklarını çok iyi biliyorum.
New York sevenlerinin olsun. Ben yine Küba’ya aşık, Arjantin’e vurgun..
Bir de şu milletin görevini layıkıyla yerine getiren insanlara değilde sadece gücü için saygı duyup inanmaları yok mu akıl alır gibi değil. Para, şan, şöhret kimin kontrolünde ise eşine/dostuna her haksızlık hak. Tabi biz düşünen varlıklar olduğumuz için doğal seleksiyona tabiyiz değil mi?. “Güçlü zayıfı ezer. Vicdan ve merhamet insanın uydurduğu şeylerdir.”
Ne güzel.
Birileri işsiz kalacak, kalacak ki birileri servetine servet katsın. işsiz bir genç Yeditepe’den istanbul’u seyreder gibi bir gökdelenin en tepesinde boğaza karşı çalışmaya mahkumdur. “E sende okusaydın”cılar var bir de. Hiç “imkanın olsaydı sende okurdun” diyen yok.
işsizlik kapitalizmin bir stratejisidir. Birileri işsiz kalacak ki en ağır, en pis işlerde çalışmaya razı gelecek.
Benim vicdanım rahat değil. Hüznüm hala su kuyusu açılmasını bekleyen, topladığı kakao bitkilerinden üretilen çikolatayı daha bir kez bile tadamamış bir mazlumun gözlerinde. Doğarken sorsalardı o da huzur içinde yaşayabileceği bir coğrafyada yaşamayı seçerdi.
Karnı açlık ve susuzluktan sırtına yapışmış yavrusuna çaresiz bakmaya bu coğrafyada hangi anne dayanabilir? Hangi anne yavrusunu yalın ayak gezdirmek ister? Hangi anne yavrusunun gözyaşı dökmesini ister? Ya da hangi yavru annesinin hüzün kuşanmış gözlerini gözyaşları ile uzak tepelere yatırmasını bekler?
Dünya bizim evimiz. Hepimize yetecek kadar su ve besin var. Hepimiz sadece tarım yaparak hayatımızı idame ettirebiliriz.
Düşünelim, sorgulayalım.
“Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey.”
