Hep derim; bu ülkenin açığı kapalısı, okumuşu cahili, dincisi ateisti, AKP'li cehapeli, sağcısı solcusu, zengini fakiri hepsi aynı diye.
Hangi parti din ideoloji siyaset tarafı olursa olsun, hangi kimlik ile kendini tarif ederse etsin ay'a 4 şeritli yol yapılıyor desen inanacak seçmeni ve bu yol yapılırken yolsuzluk yapılıyor desen inanacak muhalefet seçmeni çoğunlukta olan ülkede yaşıyoruz.
Dağda ki çoban ile benim oyum bir mi diyen, binlerce yıl önce ortaya çıkan, tek tanrılı dinlerden önce bile varolan düşünce, Kur'an da "hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?" Diyerek işi ehline veriniz diye (dikkat ediniz, müslümana demiyor) geçen, modern çağda Fransız ihtilali ile ortaya bir düşünce ideoloji olarak insanların bir arada sosyal sorumluluk içinde yaşaması için milli egemenlik teorisi olarak sunulan (arend lijphart) tartışmalara girmeye gerek yok.
Eskiden insanlar bilmediğini bilirdi.
Cehalet (okumakla cehaletin ilgisi yok) utanç verilecek bir şey olmaktan çıkıp, övünç ile kime kulluk kölelik yaptığın ile makam mevki çıkar kazanç sağlama aracına dönünce ve arabanın arkasına "kıroyum ama para bende" mottosuna dönüşünce artık ekranlarda toplum önünde insanlar istediğini söylüyor.
Sonuç olarak demokrasi güç, siz yemek yerken karşınızda burnunu karıştıran insan özgürlüğü olarak sizlere yansıyor.
Dünya'da tartışmalara savaşlara açlıklara hukuksuzluklara adaletsizliklere yoksulluk cehalete bakın, göreceksiniz ki demokrasinin (burada demokrasi seçme ve seçilme hakkının her insana eşit şekilde verilmesi anlamında kullanılmıştır) insanlık tarihinde üstü rengârenk çiçeklerle kaplı bir bataklık olduğunu göreceksiniz.
Bazı Devletler vatandaşlık ceza hukuku gibi bazı kuramlar kıstaslar ile oy kullanma seçme seçilme haklarına kısıtlama getirmekte ama bu sadece göstermelik bir seviyede yapılıyor.
Neyse, konu konuyu açıyor.
Ne demek istediğimi anlayacak kişi pek yok, olsaydı ağzı var konuşuyor diye ekranlarda olan insanlar bu utanç verici durumu yaşatmazdı.
