fatih altaylı gibi ağzından çıkanı kulağı duymayan, düstur bilmez bir adamı bir kenara koyarsam, son birkaç haftadır beni ekranın başına resmen dikmiş program. ilkinde ilber ortaylı, ikincisinde de celal şengör vardı izlediklerimin... hiç konusu monusu yok programın. laf lafı açıyor... kimi zaman ilber hoca, klasik müzikten, bach'tan giriyor, yeri geliyor celal şengör selçuklular'ın mimarisinden bahsediyor filan... buna benzer/benzemez sayısız konu... böyle hoşsohbet ve keyifli programlar oldu bunlarda. hayattaki başlıca amaç da böyle adamlar olabilmek diye düşünüyorum. tam bir aydın! sabah kadar konuşsan bir kez takılmaz, "kalkayım" desen bırakmaz... ah bilgi!
