leyla ile mecnun’un ezip geçtiği alana öyle paldır küldür dalınmaması gerektiğini ispat etmiş olaraktan güzel bir iş başardı...
sağda solda piar yapılarak “çok iyi dizi ya la” algısıyla olmuyor bu işler; bir erdal bakkal’ın olacak, ismail abin olacak, üstüne üstlük buna mütenasib bir senaryon olacak, olacak da olacak...
çok iyi oyuncuları bir sete doldurunca o dizi çok iyi olmuyor. twitter’da piarını sana hayran olan insanlar değil de “bizim takım toplanın” kafasıyla kendini gündeme sokmaya çalışarak yapmak bile dizi yapımcılarının kendi dizileri hakkındaki özgüvenini gösteriyor...
işin garibi, bunların görülmüyor zannedilmesi daha da trajikomik...
ilk birkaç bölümü seyrettim ve daha o zaman “bu dizi patlar” hükmünü verdim... ne sebeble? leyla ile mecnundan etkilenmek, ona benzer bir dizi yapmak başka, onu çakması gibi zorlama yapmak başka bir şey...
bak, leyla ile mecnunun yönetmeni bile “dudullu postası” diye dizi yaptı, o bile kendini aşamadı...
“islamcı”ların yahut başka bir çakma tabirle söylersem “islamcı kesim”in temel problemi her zaman bu oldu; yani, coca cola’yı reddedip yerine le cola yahut mekke cola gibi absürt işlerle karşı olmak, yani yerine orijinal bir fikir yerine zıddının çakmasını koyarak ona karşı olduğunu, yahut ona galip geldiğini zannetmek...
(bkz: kültürel iktidar) diye bir şey var; en tepeye çıksanda, asıl ona hâkim olan iktidardadır. ha, dizi ismi güzel; dizi ekibi onu varsın romandan aldık zannetsin, oysa, trt’ye kapak atsanda, kim nerede ve nasıl “tutunamıyor” bunu anlatıyor bu isim...
