dünya hassas kalpli insanlar için bir cehennemdir

goethe'ye atfedilen, onun mu emin olamadığım hiç de araştırmadığım ama gerçekliğini hayatımın her alanında neredeyse gün aşırı yaşayarak gördüğüm sözdür.

hassas, narin bir kalbim var. lisede alınganlığımla alay konusu olurdum hatta. o günleri geçtik geldik yirmi beş yaşına bu kalp hastalığını bi yenemedim. insanlara bakıyorum. kalpsizler, karaktersizler, yavşaklar, piçin önde gideni bazıları. ama bir şekilde bu insanlar bir şeylere tutunuyo birilerine yaranabiliyor. ben yaranamıyorum amk. iyi biri olmaya çalışıyorum. eksiklerimin, yanlışlarımın farkındayım. her zaman çözüm odaklı davranıyorum. yardımcı olmaya, kendimden parça verip karşımdakini tamir etmeye çalışıyorum ama yok olmuyo. Ne eğitim hayatımda ne iş hayatımda ne aile hayatımda ne sosyal hayatta ne aşk hayatında bir kişi de hakkımı teslim etsin ya. uğramadığım haksızlık görmediğim muamele kalmadı şu kısacık ömrümde. ben bunları hak edecek ne günah işlemiş olabilirim ya? yok abi benim gücüm kalmadı artık. bi annem var beni hayata bağlayan. onu üzmemek için yaşıyorum. ona bi şey olduğu gün bu çocuk kaçar. hadi eyv