enteresan bir hadise. insan henüz yakınında bunu deneyimlemediği sürece bilincine varamıyor. sanki acıdan dünya durur sanıyorsun yaşamadan önce. sonra bir gün hani o buket uzuner'in aras'ına olduğu gibi küt. sadece bir küt. aklının ucundan bile geçirmeye korktuğun şey başına geliyor, hani olursa dünya yıkılır sandığın şey. hiçbir şey olmuyor. devam ediyorsun kaldığın yerden, rutinler koşturmacalar göz açtırmıyor zaten. bazen neden aramadı hala, saat kaç oldu deyip gayriihtiyari elin telefona gidiyor. işte o biraz sıkıntılı bir durum. o zaman dayan dayanabilirsen.
