hani ticarette vardır ya; borç ile açtım dükkanı, şimdi bu holding o zamanlar bir bakkaldı...
işte öyle bir hikaye ekrem beyin hikayesi.
ilk çıktığında bırak istanbulu belediye başkanı olduğu ilçenin komşu ilçesindeki vatandaş tanımıyordu.
ekrem imamoğlu boş bakılıyordu.
işte tüm o boşlukları sabırla, tebessümle, olgunlukla doldurdu, yeri geldi kendine muhalife sarıldı, yeri geldi kendi partilisi eleştirildi, atatürkçü değil denildi, ama ilmek ilmek işledi ekrem başkan.
ev yaparken temel önemlidir, hamuru iyiydi üzerine teker teker tuğla koyarak inşaa etti o başkanlığı...
kendisine oy vermeyen veremeyen bile umut besledi ekrem için,
farklıydı, ezber bozdu, evet oda insandı, ama saygısını hep yüksek tuttu, saygı gösterdi ve milyonların saygısını kazanarak istanbul belediye başkanı oldu.
aslında bu hikayenin giriş kısmı gelişmesi ve sonuç kısmıda olacak elbet....
