15 temmuz sonrası gazi Osman paşa da meydan da caminin önünde 1-2 kez katıldığım (hatunun sayesinde, gitmek isteyince elimiz mahkum biz de gittik) demokrasi nöbeti kadar marjinal bir ortam hayatımda görmedim.
Daha önce yaş kararları ile Ordu dan atılan subaylara destek çıkan, cemaat tarikat üyesi insanların tasfiyesine "bu ordu dinsiz, din düşmanı" diyen tanıdığım insanlar bunları (darbe yapan cemaat mensupları için) bunları ordu dan atmak yetmez asmak lazım gelir diyordu.
Sarıklı cübbeli şalvarlı sakallı (tanıdığım biri) daha önce demokrasi de neymiş, şeriat varken demokrasi savunmak kâfirlik derken demokrasi halkın oyu diye nutuk atıyordu.
Türklük de neymiş, türk bayrağı da ney hepimiz Muhammed'in ümmeti oluruz. Sancak-ı şerif bizim bayrağımız, bu çaput bizim bayrağımız olamaz diyen insan türk bayrağı sallıyordu.
Evet, tartıştığım ve ben fetö deyince "günaha girme, ehli sünnet bir insana lakap takamazsın" diyen insanlar (komşularım) fetöye kütür ediyordu.
Caminin önünde ki banklara oturup bir sigara yaktım ve kendi kendime "bir musibet, bin nasihat den evlâdır" diye tebessüm ederek onları izledim.
