uzanamadım çocuk kalbine

uykudan önce dinlenen bir masal misaliydi gecelerim, nasıl da kendimden geçercesine esiri olmuştum melodilerin..

gün doğarken bütün insanlar gibi yine mi demekti belki de kaderim, kim bilir durmayı hiç düşünmeyen sessizliğim..

hatırlar mısın geçmişim, göğsümde avutamadığım düşlerim..

bulutlu günlerin ardından gidişlerim , korkulu sözlerim..

ah be yaşayan adım adım bilinmezliğim,
ah be uzanamadım hiç çocuk kalbine düşlerim..

tanım: eninde sonunda zamanın esiri olan bir insanın kendi kendine serzenişi..