bugün

büyüyünce şevket altuğ olacağım diyen çocuk

hiç büyümeyeceğini sanan çocuğun endişesi değil midir bu?

hepimiz çocukken büyüyemeyeceğimizi düşünmez miydik?

hepimiz mutlu değil miydik o zamanlar? ne zaman büyüdüğümüzü, zamanın herşeye rağmen geçtiğini anladık o zaman mutluluk için başka şeylere ihtiyaç duymaya başladık..

çocukluk karşılıksız bir mutluluk kaynağıydı değil miydi bizim için?

ne zaman büyümeye başladık işte o gün toplu halde sürünmeye başladık...