bir zamanlar çok sevdiğim, bugünlerde iyice mideme kramplar sokmaya başlamış ülkem. aslında ülke sorun değil de yaşayanların önemli bir kısmı ile hiçbir ortak paydam yok..
hergün abartısız onlarca şehit gelirken, çoğunluk eğlencesine bakıyor, hala eğleniyor millet, kimi çocuğum olacak diye high kafayla video atıyor, kimi yüzüğünün fotosunu instagrama atıyor, bangladeşteki trafik kazasında 10 kişi ölmüş onun haberini geçiyor haber kanalları, sorvayvırda kim olacak diye düşürken aptal aptal, gerçeğinde kimler kaç yaşında göçüp gitti düşünen yok..
sanki bu olaylar başka bir ülkenin hatta bizden binlerce km uzakta bir ülkenin başına gelmiş gibi kayıtsız, hesapsız..
ne bir yas durumu var, ya da ne olacak sorusu..
herkes cepheye gidelim bizi bırak diye bağırıyor, diğeri gülüyor "en önde ben giderim"..
ölen başkası, edebiyatını yapan başkaları herzaman ki gibi..
hepsini bıraksan şehit olmak istiyor ama kimi tünelin içinde, kimi sığınakta saklanıyor..
ülke toptan vicdan mastürbasyonu yapıyor.. rahatlıyor ve hayatına devam ediyor..
hepiniz kötü insanlarsınız, sen, o, diğeri, ben..
hayat devam ediyor geyiğini biraz abartmadın mı sevgili ülkem...
