En bozulmamış, en tarih kokan semtinde okuyup mezun olduğum asla doyamadığım şehir. Beni çok üzdü evet. Hayal ettiklerimi bana yaşanmışlık olarak geri vermedi evet. Onun sokaklarını doyasıya keşfedebileceğim yakınlıkta bir dost ya da sevgili de vermedi. Ama yine de bu şehrin umut kokan bir yanı var. Ne kadar üzerse üzsün vazgeçemiyor insan. yalnızlığı bile onun toprağında yaşadığım için kendimi şanslı hissediyorum. Yaşanmamışlığın en güzelini yaşatan bu şehri bırakma ihtimali bile acıtıyor, uyutmuyor.
Umarım hep seni överim ve sana söverim istanbul.
Not: Kaderin kıyak geçmesini beklerken ölmesek bari.
Not2: tevfik fikret'e ve sis şiirine selam olsun.
