gecenin şiiri

Artık çıkmıyorum istiklale 
Sabah Fatma hanım uyandırıyor 
Helva, ekmek, çay bana onlar bakıyor 
Odanın hali perişan ben perişan
kimse yok işime karışan 
Ara sıra balkona çıkıyorum 
Fesleğenler kuruduğunda ocaktı
ben baharı bekliyorum 
Ne olduğunu bilmediğim bir umudum var hala 
Gözüm şişelere takılıyor
becerebilseydim ne ala 
Bu günlerde böyleyim ben
yas denen şiirdeyim 
Bir köşede gülüşün var
sırtımda kanlı bıçağın 
Hiç bir zaman duymayacağın
duysan da anlamayacağın 
Bir çığlıkta 
SANA BiRiKiYORUM.