Siz elinizi ayağınızı bir yere vurduğunuz da sizden önce o ağlamaya başlar...
Hasta olduğumuzda falan kafayı size takar, hem söylenir hiç dikkat etmiyorsun kendine diye hem doktor kesilir başınıza...
Babanıza karşı hava yastığı misali korur gözetir sizi, haksız olduğunuzu bile bile, tam bir şirret kesilir başa baş savunur sizi, çünkü kendinden başka kimse dokunamaz laf söyleyemez evlatlarına.
Babayla aranızda müthiş bir iletişim aracıdır mesela, siz ona söylersiniz o nasıl olsa halledecektir işinizi
Sınavınız falan kötü mü geçti? Bittiniz andır o an işte, sizden çok dertlenir üzülür durgunlaşır, sessizleşir, sınavınıza dahi üzülemezsiniz o kadını öyle üzdüğünüz için.
Çok konuşur,ama tartışılmaz bir gerçek var ki her zaman da haklı çıkar...
Hayatınız da belki de koşulsuz güvenebileceğiniz tek kişi annenizdir...
iyiliğin,merhametin, acaip bir şefkatin,sonsuz bir sevginin tek bir varlıkta birleşmiş halidir...
Daha az önce neye sinirlendiğini bile hatırlamıyorum, surat beş karış kelimeleri ardı arkasına sıralarken
_ anne beni seviyor musun dedim? Sustu bir anda eşsiz bir merhamet ve sevgiyle gülümseyerek baktı suratıma
_ ben kim için yaşıyorum sanıyorsunuz dedi.
Allah aşkına benim, bu kadar sevgiyi ve fedakarlığı aklım almıyor...
Allahım bu nasıl bir sevgi? Bu nasıl bir sevgili?
