hasretine dayanamadigim sehir, evim dedigim, yarim diye benimsedigim denizine baktigimda bombos, hafif, dertsiz tasasiz hissettigim sehir.
Demezlermi tasi topragi altin diye senin icin, oyle be istanbul seni yorsalarda, cirkinlestirselerde, gozu ustunde olan gavurlara ragmen bizim diye sahiplendigimizsin.
Ah bir gelsem oraya yine sarsan beni, kendimi sana emanet etsem, ozledim seni yarim....
Fatih'in emaneti, ozledim. . .
