bugün

yalnızlık

insanın fiziksel veya ruhsal olarak bir başına kalma durumudur. Belki her ikisi de aynı anda gerçekleşiyor olabilir tek tekte olabilir.

Bende gerçekleşmesi uzun zaman içinde yavaş yavaş oldu.Gizli bir tümör gibi giderek yayıldı vücuda, anlaşıldığında herşey için geçti. Şöyle ki ; arkadaş çevreniz geniş hatta çok sağlam arkadaşlarınız olmasına rağmen yaşadığınız olaylar sonucu gerçekleşen muhabbetlerin sarmaması veya aslında herkesin kendini düşündüğünü bilmekten kaynaklı tüm dostlukların sınırlarını görebilmekten belkide bu oyundan sıkılmak. Ülkemin insanlarının aptal olduğunu düşünüyorum, sokaktaki on insandan sekizine de tav oluyorum bu sebeple bu durumumu okuyan insanında zihniyetinin bana uymadığını çok güçlü varsayarak bu entry girerken biraz sıkılıyorum acaba gereklimiydi diye. Anlatmak dinlemek istiyor insan ama karşınızdaki kişiyle muhatap olmaya değer mi?