ihlas süresinde "onun hiçbir şeye ihtiyacı yoktur," denmesine rağmen neden günde beş vakit kılıp tapındığımıza bir anlam veremediğimiz eylemdir. hiçbir şeye ihtiyacı olmayan yaradanın, günde beş kere önünde secdeye yatmamıza mı ihtiyacı var, çözemedik.
sonuçta allaha ve onun emirlerine olan inancın, onunla senin aranda bir gönül bağı değil midir? o senin içini görmüyor mu da, günde 5 kere senden bunu fiziken göstermeni istiyor? şeklinde sorular geliyor insanın aklına...
