"Enver Paşa, Osmanlı son neslinin simgesiydi. Onlar Türk tarihinin belki de en ağır ve zor bir çeyrek yüzyılının sorumluluğunu omuzlayıp, hayatlarını, avuçlarındaki bir kor yığını gibi taşıyarak yaşadılar. Başarılı olamadılar; hatta, koca Devlet-i Aliyye onların kollarında can verdi. Ama, Cumhuriyet de onların kollarında doğdu. Ülkücü idiler; her zaman, uğrunda can verecekleri bir iddiaları oldu; coşkun yaşadılar ve gerektiğinde gözlerini kırpmadan ölmesini bildiler."
Nevzat Kösoğlu
bir ceviz ağacı,
bir duru pınar,
ve gökte gümüş bilmeceler...
vurur kutlu toprağın bağrında iki yürek,
koşan bir atın soluğudur
çeğen tepesinde geceler...
çeğen tepesinde geceler,
uzun, yorgun ve yeniktir...
her bayram sabahı uyurken kuşlar,
emer hürriyetin parmaklarını bir yılan.
kızların parmakları inceciktir...
kızların parmakları inceciktir,
uzar gider o güzelim saçları;
daha söylenmemiş türkülere...
gözlerine koyu gölgeler indirmiş,
buharanın ağaçları...
buharanın ağaçları,
ve göğe dua andıran bacalar...
nerdesin ey dokuz şavklı yıldızım!
sabrın sınırlarına dayandı,
çeğen tepesinde geceler...
