nazım hikmet ran

entry2958 galeri ses1
    320.
  1. hikmetini nazımdan alan , yazdığı şiirleriyle mürekkebleri utandıran uslandıran , sevginin ve özlemin varna hali mavi gözlü devdir .

    doğan hızlan, bugünkü köşesinde gün yüzüne çıkıp hiçbir yürek telini cızırdatmamış 2 şiirini yayınlamıştır .

    işte o şiirler efendim , afiyet ve keder olsun :

    Müşterek Zahmet (*)

    Gözlerimiz

    Şeffaf

    Temiz

    Damlalardır

    Her damlada

    Demire can veren dehanın

    Bir küçücük

    Zerresi vardır

    Şeffaf

    Temiz

    Damlalarıyla gözlerimiz

    Bir umman içinde birleşmeseydi eğer

    Her zerre

    Dağılsa idi başka bir yere

    Dinamolarla durmayanları çiftçileştirerek

    Çelik dağları sof bir klak gibi döndüremezdik!

    Müşterek zahmetin şamateri

    Yakan

    *** *** çevirir akan

    istimar(?) ateşini

    Şem’asız kibrit gibi söndüremezdik

    Şeffaf

    Temiz

    Damlalarıyla gözlerimiz

    Bir umman içinde o kadar karıştı ki

    Kaynayan suda buzu

    Nasıl eritirse deniz(?)

    işte biz de

    Birbirimizde

    Öyle kaybolduk

    Yükseldi müşterek zahmetin şamateri!

    Demire can veren dehayı bulduk

    Moskova / Názım Hikmet

    1337 Mart Ankara

    Dün gece mektup aldım bir felakete dair

    Siyah satırlarında şöyle yazılı:

    "Şair!

    Bilmiyoruz nereden başlamalı biz söze

    Kara bir hançer gibi zavallı gönlümüze

    Saplanan son acıyı sen de duyuyor musun?

    Yoksa hülyalarınla hálá uyuyor musun?

    Boşluklara atılan ruhumuza bu bir sır:

    Bilmiyoruz gönüller bu kadar yakın mıdır?

    Dileriz derdimizi avutmasın seneler

    Bize son vazifeni yapmış olursun eğer

    Zavallı gönlümüzde bu derin mátemi sen

    Rüba Beyin sesiyle ebedileştirirsen...

    Ah bir hale düştük ki duysa káinat ağlar

    Hem bir kardeş kaybettik, hem çok sevgili bir yár

    Biz gurbette ağlarken o da gurbette öldü

    Biz gurbete gömüldük, o toprağa gömüldü...

    Şimdi o uzaklarda, çok uzaklarda bizden!

    Hayaline ağlayan yorgun gözlerimizden

    Yüzü rüyalardaki yüzler gibi kayboldu.

    Zaten o bir çiçekti bir çiçek gibi soldu

    Bir bahçeye gitti ki açılmaz çiçekleri

    Kahpe felek kendini bildiği günden beri

    Gökler zulümleriyle bu kadar alçalmadı.

    Artık güzelliklere imanımız kalmadı.

    Hiçbir ümidimiz yok hiçbir gayemiz de

    Şair? Fani neşeyi artık arama bizde

    Şimdi biz bir hayale ağlarız için için

    Tesellisi olmayan gönüllerimiz için

    Sade ona kavuşmak tesellidir diyoruz

    Ona kavuşmak için ölümü bekliyoruz

    Müstensihi (Aktaran)

    Názım Hikmet
    0 ...