birden fazla sevgi türü vardır. şeklini şemalini beğendiğin için seversin, sadece dışını seversin yani. içini seversin, nasıl göründüğünü umursamadan. kısaca sevecek bir neden bulur öyle seversin, bazı sevgiler vardır nedensizdir açıklayamazsın. sadece varolduğu için seversin, senin olması önemli değildir yaşaması/olması yeterlidir.
bir de herhangi bir şeye duyulan sevgi vardır, ve bu sevgi de nedenlere dayanır. nedensiz duyulan sevgi daha saftır güzeldir, çünkü azalmaz bitmez. sevgisi nedenlere dayanan insan, o neden ortadan kalkınca sevmeyi bırakır.
biri bana "neden seviyorsun" diye sorunca tutulup kalırım, çünkü verecek bir cevabım yoktur. sadece seviyorum, şu şu nedenler yüzünden diyebileceğim şeyler yoktur. ısrarla sorarlar, "hadi canım illa bir şeyi yüzünden seviyorsundur"
dondurma niye sevilir? çünkü serin tatlı meyveli ve ya çikolatalıdır, yani bunun bir cevabı vardır. ama birini sevmenin, benim için cevabı yoktur. sevmek çok geniş bir kavram, hayatımız sevginin üzerine kurulu. doğduğumuz günden öleceğimiz güne kadar, hep birilerini bir şeyleri severiz.
