şehrimdir. benimdir. beykozda doğdum, büyüdüm. okul için paşabahçe ve sonra çengelköye gittim. devamında beykoz uzak diye üsküdara taşındım.ilkokul ve lise sırasında antrenmanalara gitmek için bağlarbaşına gittim. liseye geldiğimde arkadaşlarımla buluşmak için kadıköye gittim. sonra rexx benim oldu. moda2 ye bira alıp gitmek, vagon cafede oturmak, rexxde bulusup asla sinemasına girmemek rutin hale geldi lisede. eğlenmek içinse beyoğlu yollarını gözler, mervelerde kalırdık. sevgilim ile huzur istediğimde adalara giderdik. evet bunları lisedeyken yaptım, istanbula o zaman aşık olmuşum farkında olmadan.
Sonra kütahya diye bir şehre taşındım... 1 sene kaldım ve döndüğümde o şıp şıp yağmurlu, soğuk, trafik halini bile deli gibi özlediğimi farkettim. ne olursa olsun geri dönmeliydim, ben oraya ait değildim. döndüm de.
kendimi bir yere ait hissedebilen biri değilim aslında. ama o özlem beni burdan ayrılmaya korkar yaptı. hep kısa ayrılıklar yaşadım, uzuna cesaret edemedim.
istanbul deniz, arkadaşlar,aile, vapur, simit..
ve ben bu şehri, bu şehri bana sevdirenleri, beni buraya bağlayanları seviyorum.
iyi ki burda doğdum, büyüdüm ve yaşıyorum. bu şehri seviyorum.
