insanın içini sızlatan anlar

dedemi 1 ay önce kaybettim sözlük. dede ve babannesiyle büyüyen bir kız çocuğu için bunun ne kadar zor olduğunu yazmama bile gerek yok.
babannemi alıp geldim köyden en sonunda. durulacak gibi değil artık köyler bile bok olmuş durumda. morali yerine gelsin diye dışarı çıkarıyorum arada ama nafile. dile kolay 56 yıllık hayat arkadaşını yitirmiş bunun yanında benim üzüntüm ne ki...
geçen gene çıktık dışarı bir parkta oturuyoruz. ben ona bişeyler anlatıyorum hiç susmuyorum ama. çünkü sussam ağlayacağını farkettim. en son dayanamadım sordum ne oldu diye. bana uzaktaki yaşlı şapkalı bi amcayı gösterdi, bi an deden sandım keşke o olsaydı di mi? diye sordu.
hiç bir şey demedim diyemedim sözlük . orada ne kadar oturduğumuzu bilmiyorum öylece saatlerce hiç konuşmadan izledik o amcayı.