dün videosunu izleyince çok ama çok üzüldüm. zeki, iyi yetişmiş, güçlü bir beyin bir hiç uğruna silinip gitti bu hayattan. hayatın anlamını bulamadığı için. twitlerine baktım "Beni koşulsuz, sorgulamadan sevip, tapınmaz, her dediğimi yapmazsanız; eleştiriyi aklınızdan bile geçirirseniz sizi cayır cayır yakarım." şeklinde bir alıntı yapmış bir yerlerden. yok öyle bir dünya Mehmet. insan tanrı olamaz, olmamalı. herkes birbirini isteyerek veya istemeden üzecek... üzeceklerdi seni de... ama dayanacak bir yer lazım elbet.. o dayanak yoktu ortada...
seni dinlerken Henry bergson'u hatırladım. ateist biri olarak şehir hayatından bunalmış ve kırda yaşamaya başlamış. doğayla baş başa kalınca ve doğanın ona verdiği 'sezgi' ile Tanrı'ya inanmış. kendine bir dayanak bulmuş. keşke sen de doğaya kaçsaydın, o güzel yeteneklerini ihtiyaç sahipleri için kullansaydın...keşke keşke... hem vasiyetini de yerine getirmediler...ölünü bile doğaya armağan edemedin...
