Tüm yazılanların aksine içimizde küllenmiş gibi duran bir kor vardır.Bu içimizdeki sürgün gibidir.Gerçekten olmaması hepimizin arzusudur ama olması dahilinde pek çok kişinin de gideceğini düşünüyorum.Bu kaderin üstünde bir kader,göklerden alınmış bir karar,sürgününü geri çağıran bir damar gibidir.Elbette farazi konuşmak pek fayda etmez ama içinizdeki kana güvenin.Çanakkale'de,Kurtuluş Savaşı'nda ve güneydoğu'da ölenler de ana baba kuzusuydu.Onlara da yapacaklarını söylesen belki güler ve inanmazlardı.Ama yaptılar.Zamanı gelince pek çok kişi yeniden bunu yapacaktır.Hem de şaşılacak kadar çok.Zamanı gelirse Starbucks'tan da kalkıp gelen de olacaktır,dağda otlattığı sürüsünü bırakıp gelen de.
Bu ülke insanının vatan sevgisi gerçekten çok üst düzeydedir.Her ne kadar gelen hükümetlerce bu kendine güven ve savaşçı ruh örselenmiş bile olsa unutmayın ki bu millet hiç bir zaman esaret altında yaşamadı.Yine yaşamayacaktır.Siz içinizi dinleyin ve inanmaya devam edin.Zamanı gelince sağcısı da solcusu da,fenerlisi de galatasaraylısı da,zengini de fakiri de omuz omuza ölmeyi bilecektir.Ben bu toprağın insanına böylesine güveniyorum.Lidersiz ve amaçsız kalmış gözüküyor olsak ta...
