biz istanbullular alkolik eş gibiyiz. kadını hep aşağılıyor, küfrediyor, dövüyoruz. elimizden çekmediği kalmıyor zavallı kadının. ama bütün eziyetlerimize rağmen hep ilk konuşan taraf o oluyor. dönüp gülümseyerek ilk yumuşak sözü o söylüyor hep hiçbir şey olmamış gibi. ve hep güzel. inanılmaz güzel. bizim olması adil olmayacak kadar güzel. biz de onsuz yapamayız biliyoruz ama kronik şiddet meyilliyiz bir gün iyiysek, beş gün kötüyüz.
o kadına iyi bakmak lazım. güzelliğini kaybetmesin.
