black mirror

ilk bölüm bittikten sonra afallıyorsunuz. çok farklı bir şey izlediğiniz çünkü. alıştığınız diziler gibi değil. verilen mesajları düşünüyorsunuz, hakikatten lan! diyorsunuz kendi kendinize. ikinci bölümü izliyorsunuz, bu sefer derin düşüncelere dalıyorsunuz. ya hayat filmin bahsettiği gibi olsaydı? sonra gerçek hayatın gidişatına bakıyorsunuz. çok benzemiyor mu aslında? biraz zaman sonra üçüncü bölümü de izleyeyim diyerek başlıyorsunuz üçüncü ve sonuncu bölüme. konu gerçekten güzel, efektler, gerçekçilik ve oyunculuk on numara. bölüm bitiyor, ve gene derin düşünceler. ama mutlusunuz. bu dizi size bir şeyleri hatırlattı. en azından az da olsa bir kaç şeyin farkına varmanızı sağladı.

ve sonra, asırlar öncesinde yaşasaydım diye düşünüyorsunuz. her yerde reklam yok. internet yok. televizyon yok. yapay ses hiç yok. artık duymaktan alıştığımız elektronik alet vızıltıları yok. yıldızları görmemizi engelleyen şehir ışıkları ve uzun binalar yok.

hakikatten, en son ne zaman yıldızlara baktınız?