nazım hikmet ran

''Bu geç vakit bu sonbahar gecesinde
kelimelerinle doluyum;
zaman gibi,
madde gibi ebedi,

göz gibi çıplak, el gibi ağır
ve yıldızlar gibi pırıl pırıl kelimeler.
Kelimelerin geldiler bana,
yüreğinden, kafandan, etindendiler.
Kelimelerin getirdiler seni, onlar : ana,
onlar : kadın ve yoldaş olan..
Mahzundular, acıydılar, sevinçli, umutlu, kahramandılar,

kelimelerin insandılar''

demiş üstad.