işim gereği bir dergi röportajı için kırsal kesimdeki bir çerçinin yanına gittim. Geleceğimi biliyorlar. Kurban olsunlar çerçi amcamın hanımı üşenmemiş yapmış da yapmış. Bizde de iştah var maşallah.
Neyse yemeğimizi yedik. Dayıyı durduramıyoruz ki. Bizi de iştahlı görünce hoşuna gitti herhal. Sıkma denen mucizevi buluştan kaç tane yedim yanında kaç bardak buz gibi ayran götürdüm anımsamıyorum.
Röportaj mı? Sıçtım ne olacak. O kadar yiyip o ayranı içtikten sonra göz kapaklarımı açamadım. Ne soracağımı uçakta not almıştım ama o kadar uykum geldi ki baktığımı göremiyorum. Utanmadım dedim ki; "Dayı allah razı olsun sen yedirdin içirdin, ha babam ısrar da ettin. benim uykum geldi ne olacak?" Babanın cevabı; "Arka bahçede çekyat var aslanım, geç biraz kestir. Sonra yazarsın. Kaçmıyoruz ya!"
Bunu okuyamayacağını biliyorum ama burdan sana selam ediyorum adamın hası.
