nilgün marmara

aldirma 128 demek isterdim tanisabilseydim.. "hayatin bir yerinden" dönmesine engel olmak istermiydim orasini bilmiyorum.. dönmeseydi nilgün mutlu olur muydu, böylesi daha mi huzurlu kildi onu, bunu da bilmiyorum.. ama yinede, ısrarla o güzel yüzüne karşı, hafif bir tebessümle ve ısrarla "aldırma" demek isterdim.. "her çocugun kalbinde kendinden daha büyük bir çocuk vardir" demis ece ayhan. nilgün'ün kalbinde ki çocuk çok çabuk ihtiyarlamis, o kadar ki ölümü özler olmus daha yolun basinda.. plath'in yolundan giderken bilinçli bir son hamleyi öyle magrur bir sekilde kabullenmis ki nilgün, ardindan göz yasi dökmek ona ihanetmis gibi geliyor şimdi..

"ey iki adımlık yerküre, senin bütün arka bahçelerini gördüm ben..!"