dedemin hastalandığını söylemişlerdi ama o derece olduğunu söylemediler. daha önceden kalma küçük birkaç sorun var sanıyorum. izmir'e döner dönmez dedemlere gittik. onu öyle görünce...oda kalabalıktı çok sıktım kendimi çok zorladım ama dayanamadım. gözleriyle, kafasını yukarı kaldırarak ağlama dedi bana onun da gözleri dolunca hemen toparlandım. elimi yüzümü yıkadım tekrar geldim yanına. bir şeyler söyledi bana ama çok zor konuşuyordu artık anlamakta zordu ne yazık ki ama anladım ben tuttuğum elinden baktığım gözünden. ben yokken anneme hep beni sormuş* o daha okucak büyük adam olacak o demiş büyük. o sözler bana nasıl bi güven verdi nasıl içime güzel hisler doldurdu anlatamam.
o günden sonra sanırım 2 hafta geçmedi sabaha karşı teyzemden bir mesaj geldi. "dedeniz vefat etti çocuklar babam vefat etti..." o mesajı okurken annem girdi odamıza yataktan fırladığı haliyle " dedeniz gitmiş oğlum babam gitmiş" dedi. bütün işlemlerle ben ve kardeşim ilgilendik. öğlen defnettik. hiç ağlamadım o gün. defnettikten sonra huzur vardı içimde yani onun huzurlu olduğu düşüncesi vardı. bu da benim içime huzur verdi. çok iyi biriydi benim dedem gerçek bir türk'tü. yardımseverdi karizmatikti başarılıydı. ve çok iyi bir dedeydi. mekanın cennet olsun canım dedem*.
