solaris

felsefi derinliği insanı feci çarpan bir stanislaw lem şaheseri.

--spoiler--
okyanustan uzanan bu dalların her biri, hep birlikte ya da tek tek bütün devinimlerinde, sakıngan ama hiç de yabanıl olmayan bir tetiklikte, çarçabuk yeni, beklenmedik biçimler almak için can atan, ama gizemli bir yasanın koyduğu sınırları aşamadığı için geri çekilmek zorunda oluşundan da keder duyan, doymak bilmez bir merak sergiliyordu. canlılık dolu bu merakla, göz alabildiğine uzanan okyanusun donuk donuk titreyen uçsuz bucaksızlığı arasındaki bağdaşmazlığı dile getimek olanaksızdı... onun devasa varlığını ya da kudretle dolu değişimsiz suskunluğunu ya da dalgalarına o düzenli inip kalışları kazandıran gizli güçleri hiç bu denli kuvvetli bir biçimde duymamıştım. gözlerim görmez olmuş, bedenim de eylemsizlik evrenine gömülmüş, öylece oturdum, karşı konulmaz eğimden aşağı doğru kaydım; dilsiz, akışkan azmanla tek beden oldum. en ufak bir sözcük ya da düşünceye gerek kalmadan, her şeyi bağışlamıştım sanki.
--spoiler--