uludağ sözlük yazarlarının arayıp bulamadığı, bulup alamadığı, alıp beğenmediği ve değiştirmek istediği kitapları aralarında paylaştığı projedir.
yazar aşağıda kendini aşırı derecede örnek gösterecek!
üniversiteye gitmeden önce -nedendir hala bilmem- tüm kitaplarımı bakırköy tren istasyonunun üst geçitindeki kitapçılara sattım. üniversite boyunca okuduğum kitapları da üniversitenin yeni yapılan kütüphanesine bağışladım. kısacası hiç kendi kütüphanem olmadı. olsun istememiştim. ama artık istiyorum.
(iyi de arkadaşım bunun konuyla ne alakası var?) -var dostum sabret... -
son iki senedir, ara verdiğim kitap okuma işine uzun bir "okunacaklar" listesiyle geri döndüm. (evet iki sene kitap okumadım. evet malım) ve bu okunacaklar listesi -takdir edersiniz ki- genelde arkadaş tavsiyesi ile de şekil alıyor. listemdeki kitapları kütüphaneme birer birer almaya -ve okumaya başladım. asıl sorun bundan sonra başladı. "mutlaka okumalısın! acaip sürükleyici kitap!" gazlarıyla aldığım kitapları bitiremedim. eminim onlarında hayranları vardır.saygı duyuyorum yazarın emeklerine ama olmadı. okuyamadım. ve okuyamadığım bir kitabın kütüphanemde durması bana rahatsızlık vermeye başladı. misafir geliyor. tesadüfen kütüphaneden bir kitap seçiyor. "bu kitabı çok duydum... sen nasıl buldun?" diyor... ben "mavi ekran"
(ne var la bunda?) -var oğlum sabret...-
şimdi;
ben bu kitaplara ısınamadım. kitaplar benim kütüphanemde (daha ziyade kütüphanecik de diyebiliriz.) hiç okunmadan öylece duracaklar. ben de "sonra okurum" demekten başka bişey yapmayacağım.
derken!
uludağ sözlük kitap kardeşliği projesi imdadım(ız)a yetişti... şimdi o yalnız kalmış terk edilmiş kitaplarımın da okunma şansı var... sadece onların mı? değil... diğerlerinin de bir daha okunma şansı var...
ayrıca ben de bu yolla önceden okuyup, beğendiğim kitabı kütüphaneme yerleştirebileceğim...
burada ikinci evreye geçiyoruz.
bir kitap almak harikadır. yeni beklentiler, yeni hikayeler, yeni cümleler. yeni kitabın tuzlu; eski kitabın tatlı kokusu. ben şahsen pek zorlanmıyorum ama işin maddi boyutu da var.
bir yaz tatilinde -seneler evvel- tam yirmi kitap okumuştum. agatha christie'ye ait yirmi polisiye kitap... (sonra bütün sene dedektif olmuştum kendimce hercule poirot'dım) hanım efendinin yazdığı kitaplar o kadar akıcı ki, biri bitmeden ötekini hazırda bekletmek zorunda kalıyordum. e bir kitabı ortalama -bu günkü parayla diyelim geçmiş zaman, hesap edemem- 15 lira ... 20x15= 300 (bkz: öküz alırız o parayla). ayda yüz lira eder ama yine de tutar yüksek...
hesap ortada. ben öğrenciyken o parayla bir ay geçiniyordum. aramızda öğrenci arkadaşlar var ve hepsi de yatmadan önce altınlarını saymıyor her halde?
burada üçe geçelim.
paylaşmak güzeldir. hele ki paylaşılan şey bir kitapsa. hiç tanımadığınız, hiç tokalaşmadığınız biriyle aynı satırları okuyup, aynı duyguları hissedip, aynı cümleleri not alıcaksınız. belki de aynı tezi hazırlayacaksınız aynı kaynaklardan. aynı duyguları hissedeceksiniz.
romeo zehri içerken, ikinizin de aynı cümle de içiniz hoplayacak. sancho panza vali olarak davalara bakarken, naif tavırlarına ikinizin de kanı kaynayacak. robert langdon kripteksi havaya fırlattığında beraber gözleriniz büyüyecek. legolas ve gimli son gemiyle orta dünya'yı terk ederken, beraber yalnız hissedeksiniz kendinizi.
aynı duyguları paylaşacaksınız.
özet geç diyenler için; hem seçme şansınız doğacak, hem ekonomik anlamda yardımı olacak ve en önemlisi bir kitap daha okunacak...
