dış mihraklar ve onların finanse ettikleri kalemler tarafından sürekli olarak acımasızca eleştirilen fakat aslında türk ulusunun şu sıralarda en çok muhtaç olduğu ideolojidir.
temelini atatürk'ün bize göstermiş olduğu 6 ok oluşturur. kemalizm öğretileri olarak mustafa kemal atatürk'ün söylemiş olduğu tüm özdeyişler ve nutuk kaynak alınabilir.
--spoiler--
Taassup cahilliğe dayanır. Bundan dolayı taassubu olan cahildir. ilim mutlaka cahilliği yener, o halde halkı aydınlatmak lazımdır.
Ben manevi miras olarak hiçbir ayet, hiçbir dogma, hiçbir donmuş ve kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevi mirasım ilim ve akıldır.
Bir takım şeyhlerin, dedelerin, seyyitlerin, çelebilerin, babaların, emirlerin arkasından sürüklenen ve falcılara, büyücülere, üfürükçülere, muskacılara talih ve hayatlarını emanet eden insanlardan mürekkep bir kütleye, medeni bir bir millet nazariyle bakılabilir mi?
Hükümetini ayakta tutmak için dini kullanmaya gerek duyanlar zayıf yöneticilerdir, adeta halkı bir kapana kıstırırlar. Benim halkım demokrasi ilkelerini gerçeğin emirlerini ve bilimin öğretilerini öğrenecektir. Batıl inançlardan vazgeçilmelidir. isteyen istediği gibi ibadet edebilir. Herkes kendi vicdanının sesini dinler. Ama bu davranış ne sağduyulu mantıkla çelişmeli ne de başkalarının özgürlüğüne karşı çıkmasına yol açmalıdır.
ilkel insanların, tabiatın her şeyinden, gökgürültüsünden, geceden, taşan bir nehirden ve vahşi hayvanlardan ve hatta birbirinden korktuklarını biliyoruz. ilkel insan kümelerinde ata korkusu ve büyük kabilelerde onun yerine geçen Allah korkusu insanların kafalarında ve hareketlerinde hesapsız yasaklar yarattı. Yasaklar ve hurafeler üstüne kurulu birçok adet ve ananeler, insanları düşünce ve harekette çok bağladı. O kadar ki, bireysel düşünce ve hareket özgürlüğü gibi bir hak anlayışı asla uygulanmadı. Cemaatlerin başına geçebilen adamlar, cemaati Allah adına idare ederdi. Bireyin hakkı, hürriyeti söz konusu değildi. insanlığın fikri gelişimi artıp tabiatın her şeyden büyük ve her şey olduğu anlaşıldıkça, tabiatın çocuğu olan insan kendinin de büyüklüğünü ve haysiyetini anlamaya başladı. Bundan sonra bireyle hükümdar ve devlet arasında hak davası ve hak mücadelesi başladı.
inkılâbın temellerini her gün derinleştirmek, desteklemek lâzımdır. Birbirimizi aldatmayalım. Medenî dünya çok ilerdedir. Buna yetişmek, o medeniyet dairesine dahil olmak mecburiyetindeyiz. Medenî olmayan insanlar, medenî olanların ayakları altında kalmaya maruzdurlar.
Medeniyet yolunda muvaffakiyet yenileşmeğe bağlıdır. Sosyal hayatta, iktisadî hayatta, ilim ve fen sahasında muvaffak olmak için yegâne olgunlaşma ve ilerleme yolu budur. Hayat ve yaşayışa hâkim olan hükümlerin zaman ile değişme, gelişme ve yenileşmesi zaruridir. Medeniyetin ihtirasları, fennin harikaları, cihanı değişiklikten değişikliğe sürüklediği bir devirde asırlık köhne zihniyetlerle, maziye düşkünlükle mevcudiyetin muhafazası mümkün değildir.
Dünyada herşey için, medeniyet için, hayat için, başarı için en gerçek yol gösterici ilimdir, fendir. ilim ve fennin dışında yol gösterici aramak gaflettir, cahilliktir, doğru yoldan sapmaktır. Yalnız ilmin ve fenin yaşadığımız her dakikadaki safhalarının gelişimini anlamak ve ilerlemeleri zamanında takip etmek şarttır. Bin, iki bin, binlerce yıl önceki ilim ve fen lisanının koyduğu kuralları, şu kadar bin yıl sonra bugün aynen uygulamaya kalkışmak elbette ilim ve fennin içinde bulunmak değildir.
~ Mustafa Kemal Atatürk
--spoiler--
atatürk'ün bu sözleri bazı kemalizm'i katı ve dogmatik olarak gören sözde entelektüel(!) kişilere ders niteliği taşır. atatürk ne demiş ilim ve fenin dışında yol gösterici aramak gaflettir, cahilliktir. ve bununla beraber iki bin yıl önceki ilimin kuralları iki bin yıl sonra aynen uygulamaya kalkışılmaz. bu demektir ki kemalizm dogmatik ve yeniliklere kapalı bir ideoloji değildir nasıl ki islamiyet'i öğrenmek isteyen bir kişi gidip said nursi yerine kuran okumalıysa kemalizm ideolojisini anlamak isteyene atatürk'ün tüm vecizeleri yeter zaten atatürk bu konuda açık kapı bırakmamıştır zira değinmediği konu yoktur o zamanın konjönktürüne göre.
