kemalizm idealist olmayı gerektirir, çünkü atatürk bu ülkeyi gençlere emanet ettiğini söylerken, sadece gözkulak olmalarını değil; ileriye ve daha ileriye taşımalarını istemiştir. bu ülke için çalışmalarını, ilim irfan sahibi olmalarını istemiştir. atatürk'ün bu samimi isteğinin ardında art-niyet aramak abesle iştigaldir. hele hele kendisinin yabancı devletlerine amacına çalıştığını söylemek iftiraların en acısıdır. çünkü bir insanın zıttını tarif eden iftiradır o. şimdilerde, atatürk'ü seviyorum diyen herkesin bu ideolojik düzlemde yer aldığı söylenebilir mi? bundan öte, bu düzlemde yer almaya çabaladıkları bile söylenebilir mi? aynı şekilde, 5 şartı olan, binlerce sünneti, ahlak öğüdü olan islam'ı kavrayamamış kimselerin kendilerine müslüman demeleri ne kadar doğrudur? esasında ikisi de doğru olabilir bir minvalde, ancak bu kimseler üzerinden bir ideolojiyi de, bir dini de kötülemeye çalışmak acizliktir, kendini bilmezliktir.
