geçmiş

ne kadar yaşarsan yaşa bitmiyor hüznün metal tadı. ve her şey gibi gelip geçici görünüyor. ne sanmalı insan.. nerede durmalı... bu boşluk nereye kadar götürmeli insanı. belki de her şeyden habersiz yaşamak en iyisi... kalabalık, her şeyi yok ediyor ve her hangi bir olgudan bahsetmek kadar kolay boşluğun kalabalığından bahsetmek. bir boşluk.. içinde yüzmeye çalışan insanlar ve hepsi binbir elemin kucağında kendi geçmişlerinden devşirdikleri anıları tazeliyorlar.insanın kendini ve belki de geçmişini iyi yada kötü tekrar yaşar gibi görünmesi ne tuhaf. Geçmiş, bizi biz yapan..